Skóla-hátíd í minníngu Fædíngar-dags vors allranádugasta Konúngs Fridriks Sjøtta, þann 28. Janúaríí 1832 er haldin verdr þ. 29. Janúaríí 1832. Bodud af Kénnurum Bessastada Skóla

i

I

I

I

j

i

i

\

!

^ •'T. • •

I

I

I

é

I

j SKÓLA HÁTÍD

í minnÍngu

FÆDÍNG AR-D AGS

, VORS allranÁdugasta konÚngs

FRIÐRIKS SJÖTTA

*

I ^ pANN 28 . JANÚarÍÍ 1832
Í ER HALDIN VERDR f). 29. JANÚARiÍ 1832.

\ B O D U D A F

i KÉnNURUM BESSASTADA SKÓLA.

i

. 1

I

, I

Í ÓLAFS DRÁPA TRYGGVASONAR

' ER HALLFREDR ORTI VANDRÆDASKALD,

UTGEFINAF

I

#

SVEINBIRNI EGILSSYNI

VIDEYAR KLAUSTRI 1832.

Prentnd of fiókfryckiara Helga Helgasyni,
ákostnad BessastodaSkóla*

t *

F 0 r m á I i.

Olafs Tvyggvasonar l-vedr shirt a, ad HaUfredr
Handroidaskdld hafi ort tvar drdpur um Olaf honúng\
adra \}ann vetr , sem hann var shírdr i Noregi ^), hina^
tinu dri eptir fall Olafs honúngs Hvorugt \^essara

hvðtda er ttl allt , en aUmórg erindi úr bádum finnast i
OlafssÓgu, Heimshrivghi og Fagrshinnti\ hefir fyrri
drdpan ei gétid um annad^ enn tim uppvóxt Olafs i
Górdum^ hernad hans i Austrvegi ogVesiurlÓndum ^
og hvórsu liann homst úl rihis i Noregi\ hin sidari
hefir einhum verid greinilegum Svöldarorusttiog sagnir
manna umfall Olafs honúngs, En drdpti \)eirrar , setn
prentud er d \)essum blúdum^ gétr hvórgi^ \)adeg til
veit-i i nohhurri sÓgui \)yhimér lihlegt^ ad hnn sé
kvedin \)eirra sidast: \)vi i 27. erindi hendir til, aÁ
fieiri shdld hafi \)d verid búin ad hveda um Oíaf og i

2Ó. erindi segir shdldid med glóggvari og vnfamtnnl

% ^

ordum^ enn i fyrri drdpunniy hvad hann vissi sannast

*) Fornm. sög-. 2 . bindi, bis. 50 — 51.

Sama verk, 3* b, , bls, 24.

(l^)

4

til Konángsins seinast^ Ad \)essi drdpa sé gérd i
Jslandii og e'nihim fyrir Ishndinga^ þj'/’i mér sem
rdda megi af\^vi^ hvórnig skdldid kémst ordum ad
tim kristnihodid hér i landi i d3. og 14. erindi, Ad
\)ad skdtd ^ sem kvedid liefir Rekstefju (IivÓrt sem \}od
hefir verid Markds lógsógumadr Skéggjason^ eda
Steinn skdld Herdisarson y eda Steimt prtídi Skapta^
hafistalt eptir \)essari Olafsdrdpu^ \}yhr mér
eigi óliklegt ^ \)vi ^rddrinn ibddum kvadunuffi er aUr
hinn sami framan af *), og stÓku \)dnkar cg ordatih
taki sóm eda svipud ^) > lika sfnist stefid i Rekstefju
iekid vtra úr \)€ssari drdipu ^),

pessi drdpa stendr d \)eirri skinnbók , er finnst i
lókhl'ódu Sviakonúngs i Stokkhólmi^ ogkallast Kon^
itngabók af Eergi dhóta^^^, Hra, Y^ateket ogyfif
kénnari^orgeir Gudmundsson skrifadi drdpuna eptir
l'essari skinnbók ^ \)d hannfyrir mkkrum drum fór
til ^tokkhólms fyrir hid konúngl norrana Fornfrœda^
félagy og sendi mér afskrift af henni twkkru sidari

^) Kekst, 2 — II, sb. Olofsdr: 3 — 12.

^) Keksr, i, sídnri Iiclm., sb, OlQfsdr. 2. síJ. belm.,
Keksr. 5, 4. sb, Olafsdr. 5, g. , Keksr, fyrri helm.
sb. Oiofsdr. 10, fýrri heiin,

®) Olafsdr. Il, 6.

Henni er lýit í formála víd Fornm* sog, 4, bindi,
bls, 18—19.

gat hann pess nm leidi ad tvo bl'ód hafi vantadi bóhina
íieptir 16* erindi i drdpunniy og segtr likindi ul^ ad
\)au hafiverid úr shorin^ \)vi blada stúfarnir sjdist
eptir i kjólnum ; gétr hann og , ad nast d eptir
drdpunni hafi i bóhinni homid Liljay þnrnast Geisli^
og sijan saga Olafs helga. pessi drdpa^
ajshrifud af Hra, J) Gtidmundssyni ^ verdrhérmed.
útgéfin , og hefi eg ehhtannad unnid ad henni^enn \^ad^
ad eg hefi sett til venjuleg dherzJumerhi og mdlsgreina’^
teihn\ \)an sidari eptirX^vi^ sem mér \0tti efni tií
haga\ enl^ar, sem samlilaup urdu fleiri mdlsgreina i
visulielmingi ^ hefi eg lokad hverja sér inn i innsetningar*
tnerhin Q og dœmi Hra, próf Rashs i Snorra

Eddu (lítg, Stohhh. 181.8); einnig hefi eg adgreint
aogœ^ samhvamt Lestrarhveri ens sama^ útg,Kaupmh,
1830. \>arnast hefi eg lagfœrt einstóhu örd.^ Imrsemeg
héh vera rdngt shrifad eda lesidihefieghvÓrgi gért {)ííía,
nema Jíflr, sem meining eda bragarhdttyhrafdi\}ess 3 og
allstadar visad tif hvad afshriftin hafdi^ svo pí/V,
sem betra slyn hafa a, géti lagfœrt^ ef mér l\ann
einhvórstadar hafa yfirsézr^ Lohsins hefi eg bœtt
vid fdcinum útshiringum yfir helstu foYnyrdi og kénn*
ingar, og sidast fœrt visurnar i [)« ród^ sem vant
er ad hafa i sundrlausri ro;du.

I.

‘ ’v

r -

> «

• 9

í-

Cn*.

<C

f -

.A '

, ■

Vj.

\

r-

T C-
y

t •

f '4 -

s o- >

*• - >

I >

^•> "

>• «

*. «

•r ^

V %

\

A «-1

f »f -

✓

..X^' .

* \

>.%'

• f

^ • *'4

^ .

t, , .-

\ > « . . «

* • »

v*. .-i.

V

4

y S

v^' •/“.

C A ’

íV Sv-öii • *. ^

•' \^7 ^ V •. . . • f''. '

^ . V ^ ^

1

N* ‘

«• < ’ •-

#

« . #

«v •

-f

«1

^ > .

v-^:

- •> » ‘í ' • V •'^•f

r í

.,i

. »

. »

\t ' .

^ V

t. • ‘ * r

. > *■.,*.•»

4 4

< \

.:íÍ\^

'v* ;t'

* • •. #• ^«4
r l »

^ . r

•I •

A ^ 4 V«íir mJ

^ ^ . *• .

. ^

<1 V

‘ Ai

• «

-> • •-«(■•

• •> v_ « * ' ► «

;:.\u •• ‘- ■> rv

« ^

1 ^ •

• •> /

k

f

« C

9

. i •

r' \

r '«

.f

«u .

• \ • / •

** » 1 *. • ,

/ ... ‘.

•

-,-. .>.V 4

- >
♦ ^

■*♦•• .
♦ ••A'V*

r ‘ ? c ^

'<% • f %

• •

^ . «L '

» • * ’
r 1, fi ^ ^

/ •

» •

• ’

> . « . .

r V,; i. ,-

— A «

W <r

> «

«

. '

' ^ •• •'v V

r ' r \

\ . '->64 r ' *•' • '. ^

• t '

«1 « •

• 1?

%• • ~

4

•

■' ■ \ ■>

r

^ . 4 • •

• \

-

' • *- -* • . «

g

•

t

9^ * 1 *

... .- . i • í'V*. . . :*»' '.

• * »

*\

s \ V-

■ i

•

.

y

•

*-• ' .'

V

•

’ * ~ .

* « . • . '

:- ^ -.r v^AvrVv.-^v ■■.t-'^*'

. f

• **

^ •

' "

1

»

' t

•

«4 ^ » \- - . * >.

-. - ' ^ i-Vf

*: • « • * r •

í: ‘

. ' • s • •

««

• '■ «

^ * .

“ -• ^
w t » .
X* ' • .

1«

9 «

V T- -_.

í ‘

»

f t

I .

f

J.

,j , - , í -

'f’j’ ,*

I .

• .

i

»

■ t.

I

ÓLAF^ DRÁPA TRPGGVASONAR

ER HALLFREDR ORTl VANDRÆDASKÁLD.

1. Yfírhildí ng bid ek aldar
einn hródtölu beina *)
mér, panns méstom stýrir
maetti hverrar aettar :
í)víat veglyndum vanda .
vin þínum skal ek, Rinar,
brag , í)eim er bjartleyg fögrum
baud ótta, gud drottinn!

2, Maetr heíir minna látid
mik stólkonúngr sólar
snjallr, en sómdi f)olli
sverdels, bragar verda;
í)ó vil ek próttar skýa,

{)eim er engr var beima,
eldveitanda 5) itrom ,
alfridri, lof ^mída.

beinar ^afskr. *)I)ótfar, ajshr, ^')eld'veit‘
and i , ofshr.

I* erindi : y f i r h i I d í n g r a l d 0 r hverrar ættar,
yfirkonúngr allra tnanua, gud, Hródtala, iofkvacdi,
Bjortleygr, bjarrr eidr; b, Kina r, gull ; b j ód a ócta
gullí, vera mildr of fé,

2 er : sólarstóll, himin , hans konúngr, gud*
svcrdel, prusto , h, f o 1 1 r (vidr), konúngrinn. fróttr,
Odín, J>róttQrský, skjöldr, hans eldr, svcrd.

3. Nefndr var úngr, sá er efndi,
ýta vördr, i Gördum
ttskigaldr *) vid aldir,

Olafr fyrir mér, stála.

Eldstpkkum safk^) ekki
öll hygdi vel snjöllum
hafs nema hilmi jöfra
heims bygd syni Tryggva,

4. Reggstrindar bad randir
rádfimr bera snimma
jóskreytandi ýta
audmildr á skip raudar.

Frá reist framr (en sýgjor ^)
flód könnudu gódar)
foldar Hríng til fengjar
fóstrjörd konúngr bördum.

5. Vestr hélt varga nistir
vídfrægr lagar skidum
(ár raud úngr i feirri)

England á vit (branda).

œshiialdr^ afshY.\ a^stála er ntannJcenningf
eu |)a vantar bötninn i nteininguna, '^'^hanttske sdsk
ieda sdhk? 5 ) sk^gor edashygast^ afsír,

3 . «r. , œskigaldr stála, orustn: Hoffi eídr, gull,
htif^ eidstökkvir, maclv; líka mærti álíta hafs eld-
scökkr, sein vidnefn, mildr of gulli.

4. er: reggstrind, sjór , hans jór skip, Sýgjð,
umffir bord i skipi,

5« er ; nis tir I fcedir^ í j^cirri) n6, ferd; a vit, til>

Fyrr vann ödlíngr errinn
(eingr), en Noreg fengi,

(harri *) var hilmi. dýrri)
hefnd síris födur efnda.

6. Rak, sá er rausn vann mikla,
rjódr med gengi fjódar
viga bords, ok verdar ^)
vestr hernad, .fékk erni ^).

Endr frá ek borgir brendar
(brandr gall) á Jrlandi
[bléso vé], þar er vísi
vigmódr um-kom glódum.

t

7. Brunnu ból, en runnu

(böl vann gnógr) til skógar
(lýda sveit, ádr léti *),
limgarmr) Skotar arrair.

Ok hrynslódar heidirin
herr fúr elda þverri
vögnu vitt um eignadr

vapnbautinn féll Gauti.

»

'^yliarY ^ afsJcY, .~)vardaY afskr, ^)erin^ afshr,

^)l:annshé létti, ^) ei gjtad^ afskr,

\

ciTÍn.n, knár.

6 . er: ví ga b 0 r d, skjöldr, hans r j ódr , hermadr ; v é ,
strídsmerki , vigmód'r, hugadr í bardaga,

7. er : liingarinr, eldr; vagna, hvalr, vögnu
hrynslód, sjór, hans eldr,gull; bauiinn, bitinn,
Gautr, Odin,

10

‘ 8. Snarr ,bar sigr or hverri
snrlóms mötodr *) rómn
(hjest gekk hreggbiódr) lista
'(hvar -) lands er kom, randa ^).

Gnóg var vist ok, yestan,
vel drengila fengin,
mærr údr mildíngr fœri,
margspám ■+) grám vargi.

d. Austr Jn'ngat kom ýngvi
ádr, frá ek jarl af hjarli
(kœnn med krapti hreinum
(Kristr tœdi gram) flœdu.

Ognmildr lc’t þá öldum
ödlíngr, sá 'er gaf hrínga,

(þjód tók glöd vid gódum
• guds ár) trú bodna.

10. Hardrádum gekk' heidis
hjaldrmagnadi skjaldar
skatna aett á skreytta ^)
skotjörd loga fjardar.

^')'motod, afskr, hdr, afslr. ') rdda, afsJcr.
*) margjpdin^ afstr., sb. 21, 5. sk r eyta, afsJcr^

5, er: s á r l ó m r , hrfffug! r hons mötodr, hcrmadr ;
ok v el drengila, J>, e. vel ok drengiiego,

9 . er : |> í n g n r , Jiángad d ; til Noregs ; t œ d i, iijalpadi ;
flœdn, hafa fiúid, Gudsár. guds erindsreki;

JO. er: skotjörd h e i d i s (hauks) , hönd ; meiníngin
«r : gekk á hönd ’líonuni. Hjoldr skjaldar^ bardagi,
Jians magnadr, hennadr, kouúngurinn.

Lýd gat lofdúngr ráda
(landherr frá sid vándum
J)á hvarf allr, ok illum)
ólítt (godum nitti ^).

11 . Ok fimm, sá er gaf gumnum
glólista, vann kristin

liót, brinnandi *) lautar ’),
lönd elbodi Gönd'ar •^).

Hvernviti hjálma ])ornar
(hanit var ríkstr konúngmanna) .
elda runn, er unni
eljon slíkt at teljaV

12. Hrausir vann Hj.altland kristnad'.
hlifar l)eys, sem Eyar,

stýrir stekkvi-fýra
stalls ^), ok *’) Noreg 'allatx.

Lét á Grœnland gætir
gunnblídr komid sldan
vængjum vallar hringa,
vegsamr trú ramri.

ord vantadi i afskr, ^)l>irnatidis , ofshr.
^ lauta.n, afshr. *).gundlar,. ajskr, ^^stulks,
afskr, ®) senr, afsk'r.

11. ei' ; g 1 ól is t i la u t ar, sjór, liaiis b ri n n a n d i (eldr)'.
gull; vauH kristin, kristnadi ; eldr. sverd-, tldo
junnr, inadr; unna eljon, géta.

12. et; Jreyr, vindr, hlífar, Jjeyr, batdagí ; bans
s í'B k k V í-fy r, sverd , J»ess s t a 1 1 r , skjöldr, hans s t y r i r,
konúngrinn. Hríngr, sveid, f>ess völlr, skjöldr (íand
vojjna); vxngjum rainr, vœngsterkr , . va;ngjuin röm
kallast kristintrú, af því liúy flaug um- mörg löud,.

c

— 12 —

13. Vítt stód ógn af ýti
(íslcnzkum her vísi)
orrns vallar (baud ' allan
aldr guds lögum halda).

Sva lét réttur, hinn er rítar
rjódendr um- vann, gódar,
reyrs, vid ^) rndi voro
réttdœmr honúngr scttar.

. 14. Egum (lánga lægis)
lidrœkjanda frœknum
(hyrstrídir braut heidni)
hjálmraunaf -líat launa.

Hríngs heíir (rarfastr liengill
[irymdraugum sá bauga
(herr nýtr hodda |)verris)
híngad nordr um - ordinn -).

15. Öll var hrædd vid hollan
hrafni elgbjód stafna
(vítt baud ödlíngr ýtum)
ól)jód (sidu góda),

^')vard, ofslcr. ordisi, afskr,, en kannské])ad
egi ad vera ordit.

13. er: r ér r a , stod , s et j a r dt t ur v id 1 ád i ei ns ,
stydja , bœta lád ein^; r.ítar reyr, svcrd.

14. er: hjálmraun, bardngi, hjálmraunor lid,
stiídsmenn , þess i'œkjandij konúngr. Hr-íngs
|>ryinr, bardagi, hons baugr, skjöldr, harisdröugr
(vidr), madr, annors mætti taka saman uýtr bauga,
H err, landslýdr, einsog 13, 3,.

13

pann visso gram Gunnar
grímo fárs, þeir er váro,
sannmidjúngar svinna
sér leidastan, heidnir.

16. Hreinbyggvir lét höggva

hrófs af mörgum I)jóíi,

hinn er um hvert rád kunni,'

hendr edr fœtr, at bœta,

Hórvetna Jéí hjörva

% ^ •

hrídeflöndum vída -
, ‘ austr, ÍJeims unnu löstu,

ósid jöfurr kvidjat *)

17. • * • * tafni.

Hjörr 5) reid, en sveif sídan

sundvargs boda mörgum

(hæstr vard geirs at gusti

grams tir) af bol sviri.

\ ,

18. Firdi hjörr vid herdar

haus; sagdi frid lausan,

dylgjo reyr id dýra

(dróslc álmr fyrir gram hjálmi.

heu\ kynni eg vtd sv i n n a «. ^) hér vantadi tvo.

hl'ód i sktnnbók'ina, =) ö r r , afskr. ^')gYams ^ afskr,

15, er: Gunn.or gríinQ. hjálmr, hans fá'r, bardagí,
hans snnnmidjúngar, menn.

* 16 . er : h r ó f s h r e i n n , skip. H ð r v e t n a , hvarvetn3|

eÍHSOg hotvetna f. hvatverno. kvidja, bonna.

17* er : s u n d V a r g r , skip, hess b o d i , madr; s v í r'i
er hcr hö'fad.

18* er: dylgja, ófridr', stríd fess reyr,] sverdl;^

14

Norn kom flard at fjörnis'
[fólktjald rufu] skjaldum
(sár frá ek sncirpum dreyra
seggjum) [lángbards eggjar].

19. FrcEgs stillis vard falla]

ferd , ea (beitt var sverdum ;
endr kom brúnt á branda
blód) vard autt um gódan.

Auk 5) und jöfri ffœknum
Ormr hraudst; en felt raudu.
Eiríks hird, ádr yrdi
jarls rád fyrir bjarli.

20. Hrafngreddir stód, hoddum*^)
hættr'^), jafnt semætti^),
linns í lyptíng sinni
látrkœnn, fjör {jrennin ^).

sl'jaldir^afsír. ^)frid^ afsir,
^)hoddan, afrkr, ^)hattr stód, afskr^
afskr. 7), {> r e » w / , afskr.

Norn fj D rn is (hiáiins)* Öx! ; fl$rd, skadi,
tjald, skjöldr, Langba'rdr, sverd.

19 . er ; f er d , lid. Fa 1 d a ( f e I d , f e 1 1 , fa I d i
sem fo I d a (f fl I d a d i , fa 1 d a d) : fa ! d a r a 11 1
ia.i:idan hÖfLidbúníiig , her,adfá höfudsár.

20* er :'g r e d d i r , sá sem gerir giád'ugon í
línníngu ; hoddum hættr, luildr af gulli; 1 i^n

%IÚL J>i\e.ivaLn,. Inenn,,. frjót

fí. e, ok
^)atti,

Fólk.

t ), sama
,1 u , hafa

herinanní
n s 1 á tr,

Yggs lúlvKjumst ek ekki ’
ógnblidustum sídan
hjaldrs frá hoskum gildi
h.afa sannfregit annat,

21. Gladdr sté jarl á eyddan
(el vigra jjraut sigri
grimmr med gengi framlikt
Grábak móins’ akra -).

Lét ófám ^) ýtis**-) '

clds lödar hal daudum
vitr af vanar otrum
verdúng á kaf stúngit.

4

22*), Skaut á grœnt med grjóti
grár aegir ná sárum
(lágu lidsmenn bjúgir)
land (sem brúk um strandir),

afskr, -) ’uakray afskr, ^) ófain^
cfskr, ^yyfir^ afskr^ ^) X* rf a/, afskr^ ^)bruk X,
afskr^

*) Mér flnnst náttúvlcgra , ad vísan stondi hér,
en Jjtssí fainæst.

21. er., vigr, spjór, el vigra, oiusra. Grábakr
ormr ; liér , ormrinn lángi , m ó i n s a k r a (gulls) g r i m in r
saina s em h o d d u m Íi æ 1 1 r . 20- L ö d a r (ladar) e I d
gull, Ve r d ú n g , 'hird. Vánar (ár) otr, skip.

16' —

Én fjadrdekkum flokkum,
flugu hrafns at {lar nafnar;
skygnum -) skæda sögnum ^)
skógs háng var þángat.

23. Ok andvönum ‘^) Endils
ítrskíd á dreif sídarí
sannjördúngum serinu
sveif hundrudum uhdir:
sva at glójardar gerdí ■
gylfa skíds (um vídi
búkr hné m-argr fyrir mæki)
riieinfœrt **) um lög hreinum.

24. Slód drap svángt ®) til grædis
(sá •yargr^®) rekinn margan
höggvinn mann or hrönnum *^)
iilaupstód *') jötuns ^*) módor;

^ afjkr. sTcygn um, afskr. sogn^
itm, afshr. ‘^)andvoHum, afskr. ^)tir s.klda.,
afskr. ^) s annyór dúnga s eim a-, afskr. ‘^)magr)
afskr. '^) mes nn fœrt, afskr. ^) sv dn.gs , afskr,
^°) varg, afskr. ^^) Jirasnusn, afskr. ^-)hlaup
itód, afskr. ^^) itúsis, afskr., ógl'úgt i sksnnhók.

er : skadnsagnir skógs, skógorins skæda
fíokkar, úlfor; háng, lyst , laungun, á dönsku og fýika
H a n g , ensku h q n k.

23, er ; E n d í 1 s s k í d , skip ; njo'rdúngar sennu,
ítrjdsmenn. Glójörd gylfas kí ds, sjór, bans h r e in n ,
ftÍcLp ; m e i n f œ r t , torfœrt.

24, er: hloupst-ód jötuns módor, úlfar ;

17

V;

Fœtr ’) bar fálu súti : . ;

(fjörrán) í val grána
(ádr beid herr ®) fyrir haudri),'
húngrtraudr en frá rauda.

25. Nádi jörd ept ordna
Eiríkr lirimo geira;
hans rádum vard hlýda
hverr brimröduls liverrir ^).

Hm'pti drótt ok drúpti
(döpr þjód var þar), Fróda,’
fold, [iann ei; flest gaf höldum
fagrbygg, of*’-) son Tryggva.

,26. Borit hef ek hródr, en hjörva ^)
hóf samdi vel, lófa
elda, þeys, fyrir áso,

ítr, mestr at hlut flestum.

Adr mun , óss en glóda
elris *) Jireyk’), at veikum ’*)
greppr, megi öHum yppa,
grnfljótr «) brag þrjóta.

'^')fótr,afslcr. afskr. ^) þ v e r i r , afslr.

*)ok, ofskr. ^) hjörfi, afskr. ^) ellris , afskr,
y)]r eJcJc eda \}reik^ afsJcr. *) verJcum^ afskr.,
ornfJjótr at^ afskr.

fálusóti, tröllkonu hestr, úlfrjgrAnn, grár,

25. cr: brimrödull, gull, þes 5 fverrir, madr^
fagrbygg Fróda, gull*

26. er: eld r lófa, gull, þess áss.madr; hjörva
]þ ey r . orusta; 6ss glód, gull, þess elrir'(vidr)>madr j
§r«ykr,]þrek, hreysti-brflgd.

••• 4

( 2 )

t

18

27. Furr létu frockna gjörva
fensk'jfs vala benja
fn'dri skáld um fœdi
fagrbjórs en vér tókumst,

Eygi fleygs fyrir því þeygi
Jiann vissa ek hlun manna

geirs frá geymi-árum

• •**«»* •

28. Veittu fiess, er vida bœtti

vart edli, stad bjartan,
heilagf Kristr, ok hæsta''-)
hlíf {)jódkonúngs ^) lífi!
pvíat skýtjarnar^) skreytir
skíds Olafi frídri
vögnu *) láds und vídu
verdr aldregi tjaldi.

beima, afskr. fri dr i, afsJcr, visu*

ord vantadi i afskr. *)hasti, afskr. ^)])jódkon*
ííngur, afskr. ®) skyr arnar , afskr. "^) skrýtir,
afskr. ^) vognu , afskr,

27. er: benje völr, sverd, fess fen, blód, fess
skúfr, hrxfugl, hans foed ir, hermanns kénníng.

2g. er: s k ý t j ö r n , regn, þess t j a l d , himin ; v ö g n u
1 á d , sjór (7, 7) , hans s k í d , skip, |>ess s k r e y t i r , madr.

19

þESSAR VISUR
má svo fœra til rétts máls.

1. Hk bid einn yfiihildíng aldar hverrar ættar,
fanns stýrir mestiim mætti , beina mér hródtölu ;
Ítvíat ek skal, gud drottinn, vanda brag [ánum veg-
lyndum vin, [jeim er baud ótta fögrum bjartleyg
Rínar.

2. Maetr snjallr stólkonúngr sólar hefir látid mik
vcrda minna bragar en sómdi sverdels [joIIí ; ])ó
vil ek smida lof ítrum |>róttar skýa eldveitanda,
íieim er engr beima var alfrídri.

3. Ungr vördr ýta, sá er efndi œskigaldr stála
vid aldir í Gördum, var nefndr Olafr fyrir mér.
Hafs eldstökkum sásk ekki, nema öll heims bygd
hygdi vel snjöllum hilmi jöfra, syni Tryggva {eda:
sákk ekki, nema óll heims bygd hygdi vel snjöll-
um hafs - eldstökkum hilmi jöfra, syni Tryggva).

4. Rádfimr audmildr reggstrindar jóskreytandi
bád snimma ýta bera raudar randir á skip. Framr
kommgr reist foldar hríng bördum til fengjar írá
fóstrjörd, en gódar sýgjur könnudu flód.

5. Vjdfrægr varga nistir hélt lagar skídum vcstr
á vit Englands ; ár raud úngr branda i feirri. Err-
inn ödlíngr vann fyrr efnda hefnd síns födur, en
fengi Noreg; eingr harri var dýrri hilmi.

6. Bjódr víga bords, sá er vann mikla rausn, rak
hernad vestr med gengi J)jódar, ok fékk erni verdar..
Ek frá endr brendar borgir á Irlandi, f)ar er
vígmódr vísi um - kom glódum ; brandr gall,
vé hlésu.

( 2 *)

20

7. Ról brunnu, en armir Skotar runnu til skóg-
ar; gnógr limgarmr vann lýda sveit böl, ádrlétti.
Ok heidinn vápnbautinn herr, um-eignadr Gauti,
féll vítc fur jíverri vögnu hrynslódar elda.

8. I^isM snarr sárlóms mötodrbar sigr or hverri
rómu; randa hrcggbjódr.gekk hæst, hvar lands er
kom. Gnóg vist var vcl ok drengila fengin marg-
spám grám vargi, ádr mærr mildíngr fœri vestan,

9. Adr ýngvi kom austr Jjíngat, frá ek jarl flœdu
af hjarli ; kœnn Kristr tœdi gram med hreinum krapti.
pá lét ógnrnildr ödlingr, sá er gaf hrínga, bodna
trú öldum ; þjód tók glöd vid gódum guds ár.

10. Ætt skatna gekk hardrádum skjaldar hjaldr-
magnadi á skotjörd heidis , skreytta fjardar loga.
Lotdúngr gat ráda lýd ólítt ; f)á hvarf allr landherr
frá vandum sid ok nítti illum godum.

11. Ok elbodi Göndlar, sáergafgumnumirinn-
andi lautar glólista, vann kristin fimm Ijót lönd.
Hvern elda runn viti, hjálma líornar, er unni eljon
attelja slíkt? Hann var ríkstr kpnúngmanna,

12. Hraustr stýrir hlífar jjeys stekkvi-fýra stalls
vann kristnad Hjaltland, sém Eyar ok allan Noreg.
Gunnblídr vegsamr gœtir hn'nga vallar gat sídan
komit vængjum - ramri trú á Grænland.

13. Ogn stód vitt af ýti orms vallar; visi baud
íslenzkum her halda guds lögum allan aldr. , S'va
lét réttdœmr konúngr hinn er umvann rjódendr
ritar reyrs, settar gódar réttur vid voro rádi.

14. Lægis hyrstridir braut lánga heidni ; eigum
launa iþat fræknum hjálmraunar lidroékjanda. Sá
íiengill hefir úm - ordinn (ordit) parfastr hríngs
i rym-bauga draugum lúngat nordr; herr nýtr
hodda þverris.

— 21 —

d5. Öll ój)jód varhrædd vid stafna elgbjód holl-
anhrafni: ödlíngr baud ýtum-vítt; góda sídu. peir
sannmidjúngar Gunnar grímo fárs, er varo heidnir^
visso ] ann svinnan gram sér leidastan.

16. Hrófs hreinbyggvir, hinn er kunni at bœta
um hvert rád, lét höggva hendr edr fœtr af mörg-
um ]>jófi. Hjörvahríd-eflöiidum, Jíeims unnu löstu
vída austr, lét jöfurr hórvetna kvidjast ósid.

17. * * * * tafni. Hjörr reid, en svíri sveif

sídan af bol mörgum sundvargs boda* grams tír
vard haestr at geirs gusti.

18. Hjörr firdi haus vid herdar: id dýra dylgjo
reyr sagdi hjálmi lausan frid : álmr drósk fyrir gram.
Nornfjörnis l om flærd at skjaldum: lángbardsegg-
jar rufu fóiktjald; ek frá sár dreyra snörpum seggjum.

19. Sverdum var beitt: brúnt blód kom endr á
branda; ferd frcCgs stiDis vard falla, en autt vard
umgódan. Ok Ormr hraodst und frœknum jöfri;
en hird Eiríks felt raudo, ádr jarls rád yrdi fyrir
hjarli.

20. Hoddum hættr hrafngreddirlinns látr-kœnn,
stód í sinni lyptíng, jafní sem ætti þrennin fjör. Ek
l)ikkjumst ekki hafa sannfregit annat frá hoskum
ógnblídustum gildi Yggs hjaldurs.

21. Jarl, grimmr móins akra, gladdr sigri, sté á
eyddan Grábak méd framliktgengi; el vigraj)raut.
Vitr verdúngýtis lödar elds lét stúngit ófám daud-
um hal á kaf^if 'vanar otrum.

22 (2.3) Grár ægir skaut sárum ná á grœnt land
med grjóti ; lidsmenn lágu hjúgir um strandir, sem
bnik. En nafnar hrafns flugu fjadrdekkum flokk-
um I)ar at; skygnum skæda sögnum skógs var
háng I)ángat.

22

23 (22). Ok andvönum sennu sanniördúngum
sveif sídan hundrudumá dreif undir ítrskídEndils,
íva at hreinum Gylfaskídsglójardar gerdi meinfœrt
umlög; margr búkr hné fyrir mæki um vídi.

24. Svángt hlaupstód jötuns módor drap stód til
grœdis : vargr sá margan höggvinn mann rekinn or
hrönnum, Fálo sóti bar grána fœtr i val, en rauda
frá, húngrtraudr; herrbeid ádr fjörrán fyrir haudri.

25. Eiríkr nádi jörd ept ordna geira þrimu ; hverr
brimröduls þverrir vard hlýda hans rádum. Drótt
hnípti ok fold drúpti of son Tryggva, hann er gaf
höldum flest fagrbygg Fróda ; l^ar var pjód döpr.

26. Ek hef borit hródr fyrir Aso lófa elda ; en
hjörva Iieys ítr, mestr atflestum hlut, samdi vel hóf.
örnfljótr greppr mun ádr Jjrjóta at veikum brag,
en megi yppa öllum þreyk óss glóda elris.

27. (verdr ei fœrd í röd, pví, 4da og Sta vísu-
ordid mun vera rángt, og fad 8da vantar).

28. Heilagr Kristr! veittu lífi þess [Jjódkonúngs,
er vida bœtti yart edli, bjartan stad og hæsta hlif!
{ivíat aldregi verdr skreytir vögnu láds skíds frídri
Olafi und vido ský-tjarnar tjaldi.

I

Þ ann 29da Janúaríí.1832 verdr hátíd

haldin afBessastadaSkóla,í minn-
íngu fœdíngardags vors allranádugasta
Konúngs FRIDRIKS SjÖTTA;
bidjum vér |)ví, med J)essu bodsriti, aud-
mjúklega og ástsamlega Skólans Forstjóra
og adra Skóla vini og velunnara, ad peir
vilji ásamt med oss pessa hátid halda Gúdi

ogKonúnginu mtil verdugs lofs og heídrs,

1

Bessastödum f). 2. Jan. 1832.

I